വളപട്ടണം
പുഴ
വളപട്ടണം പുഴ നിളയല്ല ,പെരുമയുടെ
കോലായയില്‍
നിനക്കിടമില്ല , നിന്‍ പേര്
പന്തിരുകുലത്തിന്റെ നാള്‍വഴിയിലുള്‍ച്ചേര്‍ത്ത്
പല നാട്ടുശീലിന്റെ
വാമൊഴിയില്‍ ചാലിച്ച്
പകയുടെ , കരുത്തിന്റെ , ചോരയുടെ ചൂരുള്ള
കഥകള്‍ മെനഞ്ഞു
കാറ്റത്തിടാനാളില്ല !
നിന്റെയുടലിന്‍ തളര്‍ച്ചയും
, താഴ്ചയും
കണ്ടു നിശ്വാസമുതിര്‍ക്കുമുടയോരില്ല
വറുതിയില്‍ പൊള്ളുന്ന
നിന്‍ മണല്‍ത്തിട്ടമേല്‍
വെറിപൂണ്ട വാക്കിന്‍
വിഴുപ്പാറ്റുവോരില്ല
ലഹരിയും കവിതയും കാമവും
പെയ്തു നിന്‍
തീരത്തു സര്‍ഗവസന്തം
വിടര്‍ത്തുവാന്‍
ആരുമേയില്ല , നീയൊരു വെറും പുഴ , പക്ഷെ
നീ നീയാണ് , നേരാണ് , വളപട്ടണം പുഴേ ...!
ബ്രഹ്മഗിരിതന്‍ നെടും
കോട്ടകള്‍ തീര്‍ത്ത
രോധങ്ങള്‍ തട്ടിത്തകര്‍ത്ത
കാലം മുതല്‍
പെണ്‍കരുത്തിന്റെ
കുതിപ്പും പ്രവേഗവും
ഉള്‍ഭയം തീണ്ടാത്ത വന്യ
ലാവണ്യവും
കണ്ടു നടുക്കം മറച്ചു ,പ്രണയത്തിന്റെ
പൊയ് മുഖത്താല്‍ , കരിമ്പാറ തന്‍ പൌരുഷം !
താങ്ങുവാനെന്നുള്ള
നാട്യത്തില്‍ ബന്ധനം
തീര്‍ക്കാന്‍ തുനിഞ്ഞ കരം തട്ടി മാററി നീ
അന്നുതൊട്ടിന്നോളമേറെസ്സഹിച്ചവള്‍
,
തന്‍ ചോര മുക്കി ചരിത്രം
രചിച്ചവള്‍ !
തന്‍ വഴിത്താരകള്‍ താന്‍ തന്നെ തീര്‍ത്തവള്‍
തന്നുള്ളിലേക്ക് മടങ്ങാന്‍
കൊതിച്ചവള്‍ ,
താങ്ങും തണലുമില്ലാതെ പകച്ചനാള്‍
കണ്ണീരടക്കി ചിരിക്കാന്‍
പഠിച്ചവള്‍ ...!
പണ്ടു മരക്കലമേറി ദേശാന്തര
ഭൂമിക തേടി വന്നെത്തിയ കന്യ തന്‍
വംശ വൃക്ഷത്തിന്റെ
വേരുകളൂന്നുവാന്‍
ഉള്‍ക്കരുത്തുറ്റ നാഭീതടം
നല്‍കി നീ
വളഭന്റെ , നന്നന്റെ , വാമദേവന്റെ തേര്‍
വാഴ്ചകള്‍ , വീഴ്ചകളൊക്കെയും കണ്ടവള്‍
ഏതു സംസ്കാര തടങ്ങള്‍ക്കു
നീര്‍ വീഴ്ത്തി
ഏറെ നൂറ്റാണ്ടുകള്‍
പാലിച്ചു പോറ്റിയോ ,
ഇന്നതിന്‍ വൈകൃതഭാവങ്ങള്‍
കണ്ടു നിന്‍
ഉള്‍ത്തടം വിങ്ങുന്നുവെങ്കിലുമെപ്പൊഴും
അന്ത:സംഘര്‍ഷമടക്കി , നിസ്സംഗയായ്
ഏറ്റു വാങ്ങുന്നൊരു നാടിന്റെ കന്മഷം!
കെട്ട കാലത്തിന്റെ പാപ സങ്കീര്‍ത്തനം
നീരൊഴുക്കാണു നീ, വളപട്ടണം
പുഴേ ...!
കോലായയില്‍ നിനക്കിടമില്ല , നിന്‍ പേര്
പന്തിരുകുലത്തിന്റെ നാള്‍വഴിയിലുള്‍ച്ചേര്‍ത്ത്
പല നാട്ടുശീലിന്റെ വാമൊഴിയില്‍ ചാലിച്ച്
പകയുടെ , കരുത്തിന്റെ , ചോരയുടെ ചൂരുള്ള
കഥകള്‍ മെനഞ്ഞു കാറ്റത്തിടാനാളില്ല !
നിന്റെയുടലിന്‍ തളര്‍ച്ചയും , താഴ്ചയും
കണ്ടു നിശ്വാസമുതിര്‍ക്കുമുടയോരില്ല
വറുതിയില്‍ പൊള്ളുന്ന നിന്‍ മണല്‍ത്തിട്ടമേല്‍
വെറിപൂണ്ട വാക്കിന്‍ വിഴുപ്പാറ്റുവോരില്ല
ലഹരിയും കവിതയും കാമവും പെയ്തു നിന്‍
തീരത്തു സര്‍ഗവസന്തം വിടര്‍ത്തുവാന്‍
നീ നീയാണ് , നേരാണ് , വളപട്ടണം പുഴേ ...!
ബ്രഹ്മഗിരിതന്‍ നെടും കോട്ടകള്‍ തീര്‍ത്ത
രോധങ്ങള്‍ തട്ടിത്തകര്‍ത്ത കാലം മുതല്‍
പെണ്‍കരുത്തിന്റെ കുതിപ്പും പ്രവേഗവും
ഉള്‍ഭയം തീണ്ടാത്ത വന്യ ലാവണ്യവും
കണ്ടു നടുക്കം മറച്ചു ,പ്രണയത്തിന്റെ
പൊയ് മുഖത്താല്‍ , കരിമ്പാറ തന്‍ പൌരുഷം !
താങ്ങുവാനെന്നുള്ള നാട്യത്തില്‍ ബന്ധനം
തീര്‍ക്കാന്‍ തുനിഞ്ഞ കരം തട്ടി മാററി നീ
അന്നുതൊട്ടിന്നോളമേറെസ്സഹിച്ചവള്‍ ,
തന്‍ ചോര മുക്കി ചരിത്രം രചിച്ചവള്‍ !
തന്നുള്ളിലേക്ക് മടങ്ങാന്‍ കൊതിച്ചവള്‍ ,
കണ്ണീരടക്കി ചിരിക്കാന്‍ പഠിച്ചവള്‍ ...!
പണ്ടു മരക്കലമേറി ദേശാന്തര
ഭൂമിക തേടി വന്നെത്തിയ കന്യ തന്‍
വംശ വൃക്ഷത്തിന്റെ വേരുകളൂന്നുവാന്‍
ഉള്‍ക്കരുത്തുറ്റ നാഭീതടം നല്‍കി നീ
വളഭന്റെ , നന്നന്റെ , വാമദേവന്റെ തേര്‍
വാഴ്ചകള്‍ , വീഴ്ചകളൊക്കെയും കണ്ടവള്‍
ഏതു സംസ്കാര തടങ്ങള്‍ക്കു നീര്‍ വീഴ്ത്തി
ഏറെ നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ പാലിച്ചു പോറ്റിയോ ,
ഇന്നതിന്‍ വൈകൃതഭാവങ്ങള്‍ കണ്ടു നിന്‍
അന്ത:സംഘര്‍ഷമടക്കി , നിസ്സംഗയായ്
നീരൊഴുക്കാണു നീ, വളപട്ടണം പുഴേ ...!
